Hezimet

kimi zihnimi çaldý,
oyundaki atýn,
fili devirdiði gibi..
dolu bir dolmuþ misali,
duraðýmda durmadan gitti..


kimi aklýmý aldý,
sýr’atýn ucunda,
cehennemi sevecekmiþim gibi..
kuru bir dalýn üstünde,
öylece býrakýp gitti..


kimine de hayatým kaldý,
damaðýmda öksüz üzüm þarabý,
dudaðýmda kaçak sigara gibi..
ona da yetmedi,
küfredip siktir etti..


kimi de durdu yanýmda,
bu aralar, Allah’ý var.
dökülürken dudaklarýmdan,
cümlelerimi aldý, bozbulanýk.
sessizce gitti..


kimi alamadýðý için gitti,
kimine aldýðý yetmedi.
ölüm ko(r)kusunu alan gitti..

pas tutar mý sevilen yürek,
tuttu iþte.
hani ýþýldardý iþleyen demir,
demir de sendin, hayat da.

benim ömrüm gitti..


O.S.
Sosyal Medyada Paylaşın: