KÖYDE DOĞAN BEBEK
Karlar yaðar derdin hüznün üstüne,
Gök boþalýr lapa lapa kar yaðar…
Üþür fakir döner meydan büstüne,
Yel dolaþýr kerpiç dama dert yýðar…
Son sancýdýr bebek doðar leðende,
Çýðlýk atar baþý ele deðende,
Kuþku sevinç anne baba yeðende,
Kim ulaþýr ýssýz köyde can doðar…
Tezek almýþ kokar yakýt ismini,
Eski soba ýsýtmýyor cismini,
Ödül alýr çeken olsa resmini,
Bir kareye bin bir tane dert sýðar…
Bebek aðlar gider gelir nefesi,
Tavuk keçi ancak duyar bu sesi,
Anne sallar beþik göðüs kafesi,
Hasta düþse köy yerinde gam boðar…
Cantekin der; hele bakýn yüzyýla,
Yoksul yaným ziyan verir akýla,
Ýnsani gör övgüyü düz çakýla,
Bu milletin efendisi dert saðar…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.