cýlýzda olsa bir ýþýktým, sen ise doymak bilmeyen karanlýk sokak sokak kaçýþan gölgeydin, ben ise yorgun bir þehir…
savaþý olmayan bir meydandýk asýlý suretlerimizde güneþi olmayan bir sabahtýk belki de gözkapaklarýmýzda bizi bize yazan kederdeki hangi dilin sýnýrsýz alfabesiydik ki sahillerine vurdukça düþlerim harf harf sessizleþip yüreðimden hep bizi toplardým
kimliksiz bir iklimdik hep kuru yaðardý yaðmurlarýmýz hiç gün yüzü göremezdik belki ama biz yinede anlýkta olsa düþbahçemizde þekillenen her filizde rengarenk çiçekler açardýk ve umut vadisinin koynuna sere serpe uzanýp yýldýz seçerdik günahýmýza
ahh… güneþine uzandýkça gölgesinde kaybolaným sabahlarýma yataklýk eden gecelerimden sessizce yok olaným gülüme diken olup penceremdeki gelmeyiþlerinde bir bir solaným daha kaç gece dudaklarýna yansýyan ay ýþýðýnda yalnýzlýkla seviþeceksin söyle
unutma ki zaman, asla zaman tanýnmayacak kadar andýr yalandýr ve olmayan bir mahpustaki en acýmasýz gardiyandýr…
ilhanaþýcýocakikibinonyedi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.