SON BÝLET..
Gidiþi aldým lakin dönüþü yoktu yarýnlarýn
Her þey gözlerimin bir anlýk boþluðundan düþmesi gibiydi
Oysa hayatta baþka uçurumlarda vardý
Hiç birisi senin kadar derin ve rüzgarlý deðildi
Kendi kendime deðildi yüreðimin depremleri
Bir baþýma sallanmadým ben bu kader topraðýnda
Yalnýz deðildim yýkýlýrken
Hep aç kaldým kalbinin arka sokaklarýnda
Malum ya doymayýnca tatmin olmuyor gönlüm
Umutlu gidiþlerin kazalý yollarý gibiydi gözlerim
Hep seviþim, hem özleyiþim, kar gibiydim.
Ve bende varlýðýnýn izleri duruyor þimdi
Zincirlendiðim o geceler yavaþça kayýyor bileklerimden
Tutulasý ay sokulmuyor artýk güneþe
Çýkýlasý en zor daðýn zirvesinden düþüyorum
Ve bir þahan konuyor omuzlarýma
Bir umutla kanatlandýrsa da
Restleþiyorum aþkla.
Hak ediyorum bazen iyi niyetlerimin bedelini
Hak verilmiþti kadere alýp gitmiþti her þeyi
Böyle çok sevilmemeliydi
Ayný kalsaydý bile tenlerimizin rengi
Hiç deðiþmezdi göz yaþlarýmýnki
Sarý kanatlý güvercinler ve penceremde
Hiç eksik olmazdý derinlemesine özlemler
Çok hayale dalmasaydým keþke
Dört parçalý bir oda içinde
Zehirli bir sarmaþýða dolanmasaydým
Adýn yazýyor þimdi yan duvarlarda
Silebilseydim þimdiye
Bu son piþmanlýða yalvarmazdým.
Zamanla günler dem, geceler zemheri
Kahrýmýn sesini duysalar irkilirlerdi
Takvimlerde ise gün hep ayrýlýk
Oysa sevdalýya yakýþmazdý kaybolmak
Çekip gitmek bize göre deðildi
Kalmak ise çare de deðildi
Susmak da, sevmek de
Bizimle deðildi hiç birisi.
Sessizce haykýrdýðým son sözümdü hepsi
Sen tükenen sevgilerimin son yemini
Þimdi gidiyorum bak, aðla!
Gidiþi aldýysam da dönüþü yok yarýnlarýn
Kalbineydi son emanetim
Ýçinde kesildi þimdi bu son biletim.
..
SON BÝLET
Mert Zafer Cansever
(Mawish Þiirleri)