gök yüzünün kýyýsýna býraktýðým sandala yükledim düþlerimi. bir görseydin sevgili, hepsi sensiz ne acizdiler, hepsinin gözleri nemliydi.
gök kuþaðýna her uzanýþlarýnda biri sarýyý, diðeri maviyi, tutmak isterdi. saçlarýnla gözlerinle aramýza düþesin diye nasýlda sallanýyorlardý göðün kuþaðýnda.
kimisi menekþe topladý mor daðlarýn eteklerinden kimisi papatya toplayýp tac ördü saçlarýna. kimisi seviyormu sevmiyormu, oyununa kaptýrmýþtý kendini
bir görseydin, bir görseydin sevgili sensizlik düþlerime düþünce yine görmeliydin o acý þöleni.
düþlerimde dahi sensizliðe sürgün bedenimin yarýsý düþlerde nöbet tutarken, diðer yarýsýda seni hangi gizlerde periþan bir halde düþe kalka aradýðýný bir görmeliydin sevgili.