Susarak Anlattım

Sabahýn dördü
Didem Madak Þiirleri okuyorum
Onun kadar öfkeliyim yaþama
Onun kadar öfkeliyim ölüme
Onu gibi kafa tuttum acýlara
Onun gibi haykýrmak istiyorum
‘’Siz aþktan ne anlarsýnýz bayým’’
Yapamýyorum
Ben hep susarak anlattým sevgimi
Öyle derin ki sevgim
Birkaç kýrýk dökük sözcük yetmez bana
Çok özledim derdim mesela
Susardýn, susardýk
Bir asýr sürecek gibiyken suskunluk
Ben seni çok seviyorum derdim
Bir asýrlýk suskunluk delinir
Yerini iki asýrlýk suskunluða býrakýrdý
Ben hep susarak anlatýrdým
Susardýn, susardýk
Daðarcýðým 2 cümleydi sadece
Çok özledim
Seni çok seviyorum
Her defasýnda büyük bir suç iþlemiþçesine
Mahpus ederdim tüm güzel sözcükleri
Anlamazdýn
Susardýn, susardýk
Sonra daha da sustum
Sadece ‘’Bugün Cuma’’ derdim
Ne çok þey biriktirirdi
Seni çok özledim
Seni çok seviyorum
Sesini bir duysam
Beklediðimi fark etsen
Beni hatýrlasan
Arasan beni
Telefon en yakýnýmda
Kulak kaslarým kasýlmýþ
Gözlerim ekranda
Bir köþede hep sustum
Susarak bekledim
Susarak anlatmaya çalýþtým
Oysa duyulmuyormuþ susarak haykýrmak
Anlatamadým
Tek bir fotoðrafýmýzýn bile olmadýðýna
Ne kadar yandýðýmý bilemedin o yüzden
Fotoðraflarýna baktým
Ne kadar mutluydun baþkalarýyla
Hiç bilemedim
Yanýmda ne hissettiðini
Sustun, sustuk
Gözlerine bakamazdým
Kaçýrýrdýn hep
Rahatsýz olurdun
Gözlerinde kaybolan bakýþlarýmdan
Bu yüzden hiç bilemedim
Yanýmda nasýl olduðunu
Bir fotoðrafým bile yoktu
Sustun, Sustuk
Hep sustuk
Ölüm yolculuðu gibi bir þeydi

Serpil Tütüncü




Sosyal Medyada Paylaşın: