YİRMİ İKİ ŞUBAT

En zoru da ne biliyor musun?
Yaklaþtýkça uzaklaþýyor.
Uzaklaþtým sandýðýn anda ise,
Hayaliyle kucaklaþýyorsun.
Gözünü kapayýnca karþýnda buluyor,
Açtýðýnda ise;
Yokluðuyla karþýlaþýyorsun.
Ey yar.
Bu kadar mý büyük,
Ýçinde yaþadýðýmýz diyar.
Bu kadar mý uzak,
Gittiðin o yollar.
Ölüm kadar yakýn,
Ömür kadar uzaksýn.
Hem içimde bir yerdesin.
Hem de bilinmez ki nerdesin.
Gündüzleri hayalimde,
Geceleri düþümdesin.
Aradýðým zaman yoksun da,
Ummadýðým anda,
Gözümün önündesin.
Baksam görünmezsin de.
Bakmasam bir yere gitmezsin.
Biliyorum bir gün,
Bir gün dayanamayýp geleceksin.
Lakin;
Ýsterim ki ben ölmeden gelesin.
Çünkü zor sevgili,
Seni görmeden ölmek,
Sana veda etmeden gitmek,
Ýnan bana çok zor.
Sýðýntý oldum sayende,
Bendeki þu bedende.
Bana bende yer kalmadý,
Ýliklerime kadar her yerim sende.
Aklým da bunu almýyor zaten.
Ya gel ya da git.
Ya sev ya da beni terk et.
Viran da olsa ben beni bulayým.
Yýkýkta olsa kalanlarýmý onarayým.
Þifa bulmaz da olsa,
Yaralarýmý sarayým.
Ama beni böyle çaresiz býrakma.
Gönül sarayýmý,
Bir daha, bir daha yýkma.
Ey sevgili;
Ya sen çýk aklýmdan,
Ya da al aklýmý baþýmdan.
Ya artýk git kalbimden,
Ya da kalbim ölsün kederinden.
Ama böyle yapma,
Bir gün yapýp bir gün yýkma.
Bir gün sarýp, bir gün kanatma.
Bu da can nihayetinde,
Ýnan dayanmýyor.
Açtýðýn yaralar,
Öyle hemen kapanmýyor.
Ya býrak ayaða kalkayým,
Ya da izin ver teslim olayým.
Ya býrak yokluðunla savaþayým.
Ya da müsaade et,
Himayende yaþayayým.
Ne olur sevgili,
Artýk ya öldür, ya güldür.
Bilesin ki;
Yirmi iki Þubat son gündür...

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: