Zorlayan Sözünü

Bilmem ki...
Ne vakit göreceðim yüzünü
Kelamýn her cümlesinde bulduðum özünü
Sýr olan, meraka meydan okuyan,iz’aný zorlayan sözünü
Edebin her sahnesinde, hassasiyetin derinliðinde, nezaketin bereketinde bulduðum suhuletini
An alýp götürürken, göçmeler her lahzada sökün ederken, dökülen saçlarýma kar yaðarken hiç göremediðim tebessümünü

Leylaklarýn...
Hayalide olsan
Hülyalar hissiyatýný kuþatsa
Cezbine meftun olduðun cemal seni unutsa
Kahrýn, ahýn bin bir payesi sinende yer alsa, sýzý yaþatsa
Bahtýný suçlama, tutku ve beklentilerin için adanma, aklýný zanna býrakma
Hakkýyla umut inþa edip, sabýr ve edeple samimiyet gösterip, aklýn ve bilginin gereðini ihya edip hakikati yaþa

Bilmem ki...
Niçin yüreðim titrer
Yadýmda olan gönül ne bekler
Hüzün ne kadar bereketli fakir halime refakat eder
Ruhum hicran içinde hasreti, firkati bir baþka edeple terennüm eyler

Seni...
Ýçine çeken
Bir anafor var
Dikkat etmezsen boðar
Nice darboðazlar akýl, ilim ve azimle kalkar
Yeise düþmek, vehmi beslemek, miskinlik etmek ruhunu yorar
Her lahzada yeni bir umut/hayat var, sen sen olmazsan, zandan kurtulmazsan sana kim sahip çýkar

Fanilik...
Geçicilik adýnadýr
Ona adanmak ise aldanmaktýr
Hak olan, hakikat olarak akla, kalbe sunulan farktýr
Ýnsanlaþmak cehalet ve neviler inden arýnmak için þarttýr
Ýhlas/takva bilinç ve kalbi hassasiyet, iþtiyak ve þecaat için haktýr
Sevmek, hoþlanmaktan öte, nefsi temayülden beri, ruhi ve vicdani fýtrattýr

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: