Karanfil kokuyor sokaðýnýn baþý
dikenli tarlalarýn arasýnda
yeþil sehpa gülümsüyor
adam oturmuþ adam mý acaba
baþýnda beyaz bir poþu
köpekler körpecik kalender
evliya gibi seriliyorsun içimize
bu saçlar kime bölük bu bakýþlar kime parça
elbiseler serilir balkona
tüter ormana karþý
nefes alarak geliyorum
resmini çiziyor kötü insanlar
görüyorum
aðaçlar karanlýk
çiçekler dikenli
saçlarýn bölük
kandan deðil bu kýrmýzýlýk
fýrlattým bir aðacýn üstüne ellerimi
baþýmý kestim gelmeden önce
þapka deðildi aklýmdakiler
kolektif bir þuurun altýnda ezildim
karanfil kokuyordu sokak
ayaklarýmla hissettim
kim kaldýrabilir bu kadar günahý
dikenli tarlalarýn arasýnda yürümek
býçak üstüne uzanmak gibi deðil
terliyor insan
bunca zaman dolduðu her þeye
adam görüyorum adam deðil
köþede köpeklere su veriyor
neredesin
bu bir hayal mi yoksa
bu þehrin içinden geçmez mi dikenler
bu asfalt kokmaz mý karanfil
ne kadar uzakta bize bu tarla
köpekler uðramayacak mýydý
baþý baðlý adam seni þehirde göremez miyim
ya sen neredesin
seni görmek için kaç kere öleceðim ?
’Ocak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Therese Levasseur Salıncak 8:2=0 Burası İzmir bayım Vurun sazı tellerinden Sabahın körü Sıcak rahle Ruhsuz adam. Minik akordiyon Trım trak