Umut Eksilmesin Yüreklerden Yeter ki

Yüreðime bu kadar yakýnken
gözümden alabildiðine
niye
ýraktasýn ki

Yetmedi mi çektiðimiz
bunca hasret bunca gurbet
þimdi
nerede nasýl hangi diyarda
dolaþýp durmaktasýn
S
E
N
Desem
tut ki desem

Yýllarý yollarý
mevsimlerin ardýna atýp

Nefesime nefes
gönül dilime ses ol desem
tut ki desem duyar mýsýn

Ýþitilmez oldu nicedir
iðde çalýsýnýn dallarýnda
þafak vakti þakýyan
bülbül ötüþlü kuþ sesleri

Uzak doðunun gölgesinde
silikleþir oldu
G
Ü
N
doðumlarýnýn
birken bin olup þavkýyan
kalplere inþirah sunan
alabildiðine efsunkar
o ýþýltýlý renkleri

Yaðmur yüklü bulutlar gibi
dönerim aðarým

Sesime ses olamasan da
beni bir türlü duyamasan da
teselliyi yine gönlümde
yine sevgimde
ararým

Umut eksilmesin
yüreklerden
YETER KÝ

Hem kimbilir
saçlarýný tenini okþayýp duran
uzaðý yakýn eden o rüzgârlar

Belki bir sabah serinliðiyle
buralara da uðrar efil efil


tly








Sosyal Medyada Paylaşın: