karanlýðýn içinde bir bahar gününün sýzýntýsý bir ok gibi gözlerinin önüne serilecekmiþ gibi hissedersin ya fakat, dað gibi yükselen dalgalarýn altýnda gömülür ve o sýzýntýnýn, birden kaybolduðunu görürsün iþte tam o an tekrar karanlýðýn matemine bürünürsün iþte böyle sarmalýyor beni insafsýz geceler,
hani aðlamak gelir ya içinden kimsenin görmesini istemezsin elden çekinirsin ve gözyaþlarýný kalbine gömersin orada kan damlalarý kor halindeki yarandan taþýp tekrar mahkummuþ gibi gözlerinden, istemeden dökülen göz yaþlar gibidir, insafsýz geceler
Sabahat Çelik Bir, Ankara Hacetepe hastanesi hatýrasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahat çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.