Eller, hüzün ile ediyor vedâ,
Ömür hasadýný biçen gidiyor.
Yüzlerde elemli, acý bir edâ,
Sýrasýný bulup, göçen gidiyor...
Dünyadan ayrýlmak,ne desek de, zor,
Yâri, eþi, dostu, ardý sýra kor.
Bu þer rüyâ deðil, bunu hayra yor,
Mahþer kapýsýný açan gidiyor...
Cânýn, Cânan’ýna vuslat düðünü,
Nice mal, mülk, para, þöhret ve ünü,
Ardýnda býrakýp, acý, þen günü,
Sislerden, gerçeði, seçen gidiyor...
Sayfa sayfa kopmuþ, takvimde yaprak,
Ana gibi basar baðrýna toprak,
Uçuyor dallardan, kopan her yaprak,
Ecel þerbetini, içen gidiyor...
Bu bilinmez yoldan, kaç yolcu geçti?
Kimi puslu gördü, kimi de seçti.
Ömrü bir yudumda su gibi içti,
Sýrat köprüsünü geçen gidiyor...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.