İçimde ki Sönmeyen Isık

Hangi gönle girdiysem
Sol yaným hep eksik kaldý
Yetim kalan gönlüm
Bulamadý kendine eþ
Kalp hýrsýzý vefasýz aþýklar
Sararan yapraklar misali
Sineden çok uzaklara düþürdü
Sararýp solan gönlümü

Bakmýyorum artýk
Her seviyorum diyen gönle
Yönümü döndüm inzivaya
Yalnýzlýðý seçtim kalabalýklar arasýndan
Yýllar sonra da olsa öðrendim
Her benciliyen gibi "Ben" demeyi
............................ desem de

Bakmayý bilen gözlerimi
Gökyüzüne çeviriyorum
Gökyüzünde ay çýkmýþ
Yýldýzlar etrafýnda dört dönüyor
Bir an kendimi buluyorum
Içimden
"Aydede bile tek, onca yýldýza raðmen
Iþýðý ise tüm yýldýzlarý sönük býrakýyor" diye
Derin derin düþünürken
Maziden geleceðe yolculuða çýkýyor
Sorgulayan ahu bakýþlý gözlerim
Içimde ki ýþýðý bulmak adýna

Dile geliyor iç sesim
Dipsiz kuyularý ne çok kendine çektin,
Deðerden yoksun kiþililere ne çok deðer verdin
Sevgini bozuk para gibi ne çok harcadýn,
Ýyi niyetini, insanlýðýný sömürmelerine ne çok müsade ettin,
O ne diyecek bu ne diyecek diye
ne çok duygularýný bastýrdýn
Kendinden çok baþkalarýný ne çok düþündün
Haksýzlýklar karþýsýnda ne çok kendini yiyip bitirdin
........................................... de vazgeçmedin hayattan

Bir söz verdim þimdilerde kendime,
"Kendim olmak, kendim kalmak" adýna
Ne kadar gözyaþý dökmüþ olursam olayým
Aðlamayý deðil
Gülmeyi öðrenecek/öðreteceksin sevgiyle
Huzurun almak da deðil vermek olduðunu
Güzelliklerin anahtarýnýn ise,
Ýçimizde ki vicdan da saklý olduðunu
Unutmayacak! Unutturmayacaksýn....!

Öyleyse
Yüreklerin götürdüðü yer kadar deðil
Yüreðinin götürdüðü yer kadar varsýn
Ne yaþarsan yaþa
Vazgeçmeyeceksin
Ýçinde yanan sönmeyen
Su kadar saf ve berrak
Kendi ýþýðýndan...!!!!!

16.01.2017 Ankara Pýnar ÇETÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: