Bakýþlarýma takýlýnca hayalin, Öksüzlük dökülüyor gözlerimden Güneþe ne kadar hasretim bilsen Hava soðuk baðrýna basmýyor kimse Üþüyor ellerim öp yüreðimden annem...’
Empati yaparken bir gece vakti Öksüz bir çift gözün derinliðinde Soðuktan moraran dudaklarý, Ve en masum tebessümüyle sesleniyordu öteki ’Bi Mendil Abla!’