Kimi zaman hüzün çökerdi,
Kimi zaman da neþe ,
Bu semtin ýssýz sokaklarýna...
Ne sonbahar dökerdi yapraklarý,
Ne de kar kaplardý
O incecik ýslak dallarý.
Bir avuç mutluluk yeterdi hepimize
Ufacýk bir gülümseme bile olsa.
Kimsenin derdi daðlar kadar deðildi .
Günahý dersen sokaktan taþmaz,
Yalaný dersen boyunu aþmazdý hiç kimsenin,
Issýz kaldýk,
Çoðu þeye de sessiz kaldýk .
Biz hep haklýydýk,
Haklýydýk ama kime sorsak
Haksýz kaldýk.
Bir sokak kedisinden
Bir mum ýþýðýndan farksýz kaldýk.
Ürkek ve kimsesizdik sadece,
Kendi kendimize yetine bildik.
Çaresizdik eller kollar baðlý,
Ne sözün bir hükmü vardý,
Nede gülen þen bir yüzün .
Ne þiirin tadý vardý artýk nede dizelere Hasret bu þairin ...
Ömer Koç