Kaderim/ Kızıma

Kaderim/ Kýzýma
Ah körpe kuzum biriciðim
Bilsen ki Neler çekiyorum
kýzmazdýn belki bana bu kadar neresinden baþlayayým bilemiyorum
küçüktüm kötüydü insanlar Büyüdüm
Daha da kötü insanlar
fesatlýk illetine tutulmuþ
Nazar ile Daðdeviren insanlarýn
Tüyü bitmemiþ yetim hakký yiyenlerin
Her gün onlarca insanýn öldüðü
Yaralandýðý
Katillerin, tecavüzcülerin, hýrsýzlarýn çoðaldýðý
tel örgüleri ardýndan izlediðim dünyayý
Karabasan gecelerimin sonunda aydýnlanacak sanýrken
karanlýk bir ormanda uyandým her sabah
güneþ doðmuyordu hep geceydi
Ay ve Yýldýzlar Baþka birþey yoktu yanýbaþýmdakini dahi göremiyordum
bir kere karanlýk pençesini vurmuþtu
kaçamýyordum
hayatýmý deðiþtirmeye umutlanmaya çalýþtýkça
Dibe battým.
Elimde avucumda ne varsa gitti
Bir sen varsýn güneþim son kalan umut parçam

Biliyorsun sayýsýz nöbetler geçirdim
Vücudum kasýlýrken beynimde binlerce hücrem ölüyordu
çok yorgun bedenim ruhum
Ýstemiyorum
bu kanlý diyarda
sorgusuz infazlarýn yapýldýðý
Farklý olanlarýn yargýlandýðý
fikr-i ziyanlarýn
Ne dili ne de yüreði pak olmayanlarýn
arasýnda yaþamayý
gitmek istiyorum
Azrail kapýda Beklerken
Kaderim bir çelme daha takmadan gitmek istiyorum
Hacer Sarýgül
Sosyal Medyada Paylaşın: