Sözcükleri süsledim gün ve gün. Zümrüt ekledim safir kattým. Sonra durdum ve güzel gözlerine baktým, Kelimelerin çaresizliðini iþte o an anladým.
Ya sen gerçek deðildin, Ya da ben gerçeði hiç bilmedim. Gözlerin deryalara benziyordu, Müptelan oldum yine de söyleyemedim.
Hayat, kapýlarýn ardýnda gizli biliyorum. Her kapýnýn önüne geldiðimde, Bir çiçek býrakýp gidiyorum. Kim olduðumu bilmesen de, Sevildiðini bil istiyorum.
Belki bir gün çýkarým karþýna. Tutulup kalmazsa dilim, Ýþte o vakit güzel kýz, Ýþte o vakit seni sevdiðimi Yüreðine fýsýldayabilirim.
Mustii Yaman Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustii Yaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.