TUT ELLERİMDEN!..

Kayýp þehirin sokaklarýnda dolaþýr gönlüm
Binbir hal içinde kývranýrým
Bitmez gecelerin azgýnlaþan dertleri
Adýmlarým kalbimin sokaklarýný
Ýstiklâl caddesinden geçer ömrümün hattý
Uzanýrým dertli meyhanelere
Destursuz kadehler devrilir ard arda
Kaybolur benliðim, tanýyamam kendimi...


Oturmuþum bir köþede dolu gözlerle
O masum duruþun candýr bana
Hayat dolu gözlerin düþer gözlerime
Menekþe kokulu endamýn aydýnlatýr ruhumu
Narin süzülüþünden fýþkýrýr güller
Kirpiklerinden düþer son yaðmur damlasý
Çöllerimi yeþertirsin yeniden
Güneþim, ay’ým, yýldýzým olursun bahtsýzlýðýma...


Sen Ýstanbul masalý, ulaþamadýðým perisin
Þarkýlarýn dilinde ince sýzýmsýn
Dudaklarýmdan dökülen hecelerde adýn
Yürüdüðüm Arnavut kaldýrýmlarýnda hayalin
Gökyüzüne baktýkça umutlarým yýldýzlaþýr
Tutup elimden götürsen beni Çamlýca korlarýna
Gizem yüklü sesinden þiirler fýsýldasan
Mutluluðun tüm þarkýlarýný ikimize bestelesen!.


Zafer Direniþ
...

13 Ocak 2017 Cuma 22.50 Lahey


Sosyal Medyada Paylaşın: