PEMBE GÜLÜM İDİN SEN
Ne çileler çektim bilsen ardýndan,
Yataklara düþtüm senin acýndan,
Kýydýn aþkýmýza vurdun sýrtýmdan.
Hani benim pembe gülüm idin sen.
Ruhumu okþardý tatlý sözlerin,
Yüreðimde kaldý derin izlerin,
Aðlayýp dururdu ceylan gözlerin,
Hani benim aþk çiçeðim idin sen.
Seninle karardý söndü ýþýðým,
Koltuklarým oldu gece beþiðim,
Tatsýz tuzsuz kaldý evim eþiðim,
Hani benim pembe gülüm idin sen.
Umut ýþýklarým söndürenim gel,
Ölüm fermanýmý bildirenim gel,
Derdime dert katýp öldürenim gel,
Hayat veren þah damarým idin sen.
Duymuyor kulaðým gelmiyor sesin,
Sen olmadan neyleyeyim nefesi,
Bülbül sevmemiþti altýn kafesi,
Iþýk saçan pembe gülüm idin sen.
Unutmadým seni hep sinemdesin,
Ölsen topraðýnsýn kalsan benimsin,
Gözlerimde yaþým sazda perdemsin.
Rüyamý süsleyen gülüm idin sen.
21.04.2016 / AHMET ACAR
TEÞEKKÜR :
Þiirimi güzel sesiyle yorumlayan sevgili þaire
Özlem Demirkaya hanýma çok teþekkür ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.