Gönlüm

Gönlüm...
Sýzlar gülemem
Ýçimi titreten sualden geçemem
Hevesin keyfiyeti için kendimden geçemem
Beni benden uzaklaþtýran heyecaný ganimet bilemem
Mazlumun, mahzunun feryadýný görmezden gelerek edepsizþelemem
Ruhumu alçaltan, kalbimi karartan, vicdaným yaralayan bir heva için ümitlenemem
Aþk ve sevdada ergenlikten arýnmadan, ten ve teri dýþlamadan, hak rýzasýna adanmadan itibar edemem

Fecrin...
En müstesna sahnesi
Aklýna ve ruhuna hitap ediyor
Her ses, sessizliðin nezaketinden bahsediyor
Gecenin alýp götüren teslimiyetinden kalp ümit besliyor
Ne kadar nazar/akýl/gahtýr sualler vicdanýma hicran zerk ediyor
Gaflet her yanýmda, bahaneler nefsimin pervazlarýnda, iradem tercihe boyun büküyor
Ruhumun gýdasý ibadetken, akide arýnmayý beklerken, lebbeyk Allahümme lebbeyk derken bilincim þikayet ediyor
Keyfiyete, minnete, heva ve hevese bu kadar raðbet ederken, ezber bozmak, tavaf etmek aklým, vicdaným ve þuurum la çeliþiyor

O...
Senin için inendir
Seni muhatap alan Rabbýn melalidir
Yarattýðý kula, Beþer/insana akýl ve irade bahþedendir
Yaratýlan her mahluktan ziyade taltif ettiði, sevdiði, deðer verdiði bellidir
Sen onu oku/anlamaktan, tanýmaktan ne kadar uzaksan o kadar bizarsýn demektir
Kararan ve katýlaþan kalp nasýl feraset sahibidir, nazargah olmaya talip olan bir tevhidi ümit midir
Beþer zafiyetlerden tutunursa elbette zan içinde, içgüdülerin derdinde nefsine itaat eden, kendini bilmeyen gariptir

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: