PÝÞMANIM
Bir tek selam bile deðmeyenlere,
Fazla deðer verdiðime piþmaným.
Neler yaptýðýmý bilmeyenlere,
Bu göðsümü yardýðýma piþmaným.
Gözlerimden "neden" yaþý yaðdýrýp,
Ümitleri býkkýnlýða, boðdurup,
"Keþke"lere geçmiþimi doldurup,
Aðlayarak yaktýðýma piþmaným.
Her gün kýrk parçaya kýrdýlar beni,
Kýrk yerden baðlayýp sardýlar beni,
Hep ite,köpeðe,garip gönlümü,
Minder gibi serdiðime piþmaným.
Kurmayý düþledim saðlam bir ekip,
Her türlü çileyi sineye çekip,
Benmiþim dünyada kendime rakip,
Ýt’e Gardaþ dediðime piþmaným.
Üzülen ben oldum lüzumsuz yere,
Yaptýðým bilmezler göz göre göre,
Huzur umuduyla günde kýrk kere,
Özürlerin umduðuma piþmaným.
Asla kadir kýymet bilmeyenleri,
Lazýmken yanýma gelmeyenleri,
Gönülden dertlerle dolduranlarý,
Dostum diye bildiðime piþmaným.
Kimleri can bilip baðrýma sardým,
Kendi enkazýmýn altýnda kaldým,
Kabuslarla dolu rüyaya daldým,
Uykularý yorduðuma piþmaným.
Erol þükre devam gören Rabbýn var ,
Baþa ne gelecek, baþka neler var?
Kurduðun hayaller kendini boðar,
Eller için yaþamýþým piþmaným.
1-1-17 Erol Köktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.