güle güle

uzanan yol,
ayrýlýklar için mi,yoksa kavuþmalar için mi
yola çýktýklarý belli olmayan,
ama hepsinin yüzünde hüzün ifadeleri olan insanlar,
kim bilir,gidiþlerinde ne hikayeler var
kalkýþ saati yaklaþtýkça,isteksizce biniyorlar
kendilerini götürecek,o çok gerekliymiþ gibi icat edilen
ve hiç olmazsa sevimli görünsün bari diye,
rengarenk boyanmýþ metal yýðýnýna
sende,geride kalanlarýn arasýnda býrakýp beni,
aðýr adýmlarla karýþýyorsun,
o giden yolcularýn arasýna..
eller sallanýyor arkalarýndan,veda sözcükleri
merakta býrakma,inince hemen ara tembihleri,uçuþuyor havada..
bense,bir türlü veda edemiyorum sana,
kelimeler boðazýmda düðümlenmiþ sanki
o,düðüm çözülüp bir yerinden,
hoþ çakal sözcüðü bir türlü çýkmak bilmiyor derinlerden.
indiðin zaman merakta býrakma hemen ara olur mu diyorum sadece
istemiyorum,
eksik olsun artýk lügatýmdan veda sözcükleri
ayrýlýklar hep kavuþmalara dair olsun....










emine rezzan sipahi



Sosyal Medyada Paylaşın: