içimdeki rüzgara sarýldým yýllarca kokunla yokluðun içimi yaðmalýyor yine
þu ürkek bedenimin içinde buz tutmuþ yüreðim hiç bu denli üþüdüðümü hatýrlamýyorum hiç bu kadar uzak kalmamýþtým kendime ve hiç yenilmedim savaþtýðým yokluðuna ama þuan hiç bildiðin gibi deðilim hiç bildiðin kadar güçlüde deðilim hiç bilmediðin kadar eksiðim hiç bilmediðin kadar üþüyorum
kocaman hayaller kurdum kocaman üzüntüler kocaman sevinçler ve seni kocaman sevdim kocaman özledim birazda kocaman eksildim
þu devran nasýl acýmadý bize nasýl bizi ayrý kentlere sürdü nasýl özlemlere yenik düþürdü nasýl buz kesti içimiz ve nasýl el ayak kýpýrtýsýz sevgisiz ve sessiz ve sensiz ve bensiz
oysa paldýr küldür gel isterdim gözlerini üstümde gezdir isterdim ve saçlarýný yüzüme dök ve yüzümde ülke kur ellerinle yüreðime dokun hiç dokunmadýðýn kadar ve sarýl sonra sev beni hiç sevilmediðim kadar çünkü ben seni asýrlardýr bekliyorum
ibrahim dalkýlýç
11/01/2017 00:30 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.