dönüşüm

duraktan eve giden yolda,
tutar adamý bir yalnýzlýk krizi.
bitiþik nizamda;
bitmek tükenmek bilmez akþamlarla tazelenir,
demli bir çay misali.
artçý depresyonlarla atlatýlan krizler,
duygu akýþýnda gevþemeler yaratýr,
kalbimin oluþumunu tamamlamamýþ fay hattýnda.
ve bir gün...
adeta ölmüþcesine, bir intiharý yol þeçmiþcesine...
hissedilir sol tarafta bir uyuþma...
arkasý dudaklarda titreme...
ve sonu gözlerde yaþ...
detayýný sorarsan;
asýl sebep bir kahve rengi göz, bir de kara kaþ...
iþte geliyor tüm sessizliðyle...
belki hançeri kýnýnda aðýr bir sarsýntý...
hangi yönden geldiðini bilmezsin,
hatta nereye gittiðini de...
baþýn dönüp, þakaklarýn atýp, burnun kanayýp...
kendini bilmediðin bir vaziyette yerde bulmadýkça...
bildiðin hata bileceðin; belkide göreceðin...
tek gerçek...
bir kafka romanýný yaþýyor olmamdýr...





TÜM HAKLARI YAZANA AÝTTÝR/ÝZÝNSÝZ YAYINLANMASI VE KULLANILMASI YASAKTIR
Sosyal Medyada Paylaşın: