Bir þiirin kaybolan mýsrasýnda arýyorum seni Bir türküyü çalan sazýn kopuk telinden soruyorum Gözyaþlarýmla yüreðimi kýrbaçlýyorum Sen beni hiçliðime býraktýðýndan beri
Sen beni hiçliðime býraktýðýndan beri Tanýdýklarým Hüzün denen bu elbiseyle tanýmaz oldular beni Sorduklarým yüzüme dahi bakmadýlar Sanki bir sigara dumanýymýþým Yudumlanmýþým Býrakýlmýþým Ve daðýlmýþ gökyüzünün mavi görünen siyahýna karýþmýþým
Sen beni hiçliðime býraktýðýndan beri Güneþin doðuþuna beraber baktýðýmýz O küçük pencereyi kararttým Beraber dinlediðimiz bütün plaklarý kýrdým O her tarafý sen kokan evi dahi yaktým Ama seni unutamadým
Ve artýk o olmayan evimizin Olmayan o küçük penceresinden Gözlerim kapalý Anýlara bakmaya çalýþýyorken Geçer; Elbet birgün geçer Unutursun diye Teselli etmeye çalýþan yüzler görüyorum Ama bilmedikleri bir þey var ki Ben hiç geçmesini istemiyorum Hiçimden hiçsizliðime kadar Ben bu acý veren hikayeyi Ömür boyu yaþamak istiyorum …. Mehmet Aküzüm
Not doðaçlamýþtým düzeltmeden paylaþýyorum sevgilerle kalýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetakuzum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.