YANSIN BU ŞEHİR
YANSIN BU ÞEHÝR
Uðramasýn bahar, açmasýn çiçek.
Baðý talan olsun, uçmasýn böcek.
Kalmasýn bir damla, suyu içecek.
Kurusun topraðý, akmasýn nehir.
Sensiz cayýr cayýr, yansýn bu þehir.
Dumanlý daðýndan, eksilmesin kar.
Ne yaþayan olsun, ne de bir mezar.
Sensiz ufka güneþ, doðsa ne yazar.
Günü gecesinden, karanlýk zifir.
Sensiz cayýr cayýr, yansýn bu þehir.
Ne düðün ne bayram, girsin haneye.
Nefes almak haram, olsun sineye.
Yokluðumdan baþka, her bahaneye.
Sürülsün diline, en acý zehir.
Sensiz cayýr cayýr, yansýn bu þehir.
Dilenci hasrete, alýþsa bile.
Her gün unutmaya, çalýþsa bile.
Sedasý yokluða, dalýþsa bile.
Zühre olmasaydý, olmazdý Tahir.
Sensiz cayýr cayýr, yansýn bu þehir.
Adem Çoban Dilenci
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.