Göğsümde Uyutur Gibi
üþüyen yüreðimin içindesin
gözlerin gözlerime þiirler okuyor
öksüz bir çocuk gülümsüyor içimde
kimsesizim, yetimim
bir hýçkýrýk içindeyim
bir fýrtýna
bir feryat
hüzün kaplar dört bir yanýmý
dört bir yanýmý kokun sarar
kokunla ýsýtýrým kimsesizliðimi
göðsünün üstünde
sokak ortasýnda yatan bir çocuk olurum
sonra sokak ortasýnda baþý okþanan bir kedi
öyle bitkinim
öyle uykusuz
ve öyle halsizim ki
ellerini ellerimde bulsam
sarýlsan boynuma
kokuna sarýlsam
içimde binlerce kelebek
binlerce þiir
ve binlerce sen çoðalýr gibi
seni asýrlarca sevsem
sanma ki senden uzaktayým
sanma ki senden ayrý bir kentteyim
hep seninle yaþýyorum
seninle nefes alýyorum
seninle varým bu kentte
ben öksüz
ben yetim
ben kanadýndan yaralý bir kuþum
üþüyorum yine
yine içimde yokluðun vuruyor bana
yine sensizim
ne zaman öldüm
ne zaman içimdeki þiir öksüz kaldý
neden yoksun
neden nefessizim
takatým yok belki sana gelemem
ayazlarda kaldým
çýðlýklar attým
aðýtlar yaktým
ama baþ ucumda
göðsümün üstünde sen varsýn
seni dört parçaya bölünür gibi seviyorum
dört mevsim üþür gibi
ve yalnýzlýðýna sarýlýr gibi
ve kimliksiz
ve dilsiz
gözlerinden öper gibi
göðsümde uyutur gibi seviyorum seni
ibrahim dalkýlýç
08/01/2017
19:15 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.