sen ruhumun derinliðindeki bir aðacýn gölgesinde uyurken düþlerine gelen bendim
sen uyurken saçlarýný öpen yaðmurlarla ýslanýyordun bense her defasýnda harýmla kurutuyordum
saçlarýný her okþayýþýmda kalbim þiir döktü saçlarýna her teline bir þiir astým görmeliydin nasýlda küpelendiler saç tellelerine
düþlerine geldiðimi biliyordun ama uyumakta iþine geliyordu hani düþte olsa avunuyordun hayalimle bende senli bir dünya düþledim sadece
yalansýz, riyasýz,
sen deniz gözlerinde kaybolduðum sen yüreðimin nüvesine sarmalanan sýzým sen bam telime vuran mýzrabým aðlayan aðlatan kemaným sen düþlerimde gezen sabýkalý hayalim kalmazsa sensizliðe dermaným bu aþkýn yolunda ölümdür fermaným
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahat çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.