Her yerde kar var. Yine kapandý yollar. Bir yanda cahillikler; Can alýr zebaniler. Þu dünyanýn her yerinde, tüm insanlarýn gönlünde, çiçekler açsýn diye çabalarken; Ah aklýný kullanamayanlar ! Sizin yüzünüzden bu acý. Sizin vurdum duymazlýðýnýzdan , bu durmayan kan ! Yýkýlan yuvalardan þehirlere, sonra ülkelere ve evrene ! Hep serptiðiniz pis tohum. !!! Kötülüðün nefesi. Ruhlar zalim elinde boðum boðum ! Günler geceye döndü. Hayatlar iþkenceye. Çocuklar korkuyor büyümekten ! Yaþlýlar hep yalnýz. Ýnsanlar yol ararken iyiliðe, mahlûklar yardým eder olmuþ caniye ! Ya ardýmýzda kalanlar? Hiçmi ibret alýnmaz tarihten? Hiçmi dinlemediniz ömrünüzde kimseden ! Ne oldu sonlarý? Her yerde yok edilenlerin izleri. Baðýrýrken görün diye; Kör edilmiþ gözleriyle bakamadýlar!! Bir uçurum bekleyen yok oluþa doðru; Hýzla giden adýmlar. Sevgiye sarýlýn artýk !!! Tek kalacak ÝNSANLIK(ALLAH). Neden bu ýsrar? ... T.C.Nigâr Güler 07/01/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.