OTOBİYOGRAFİ

Türkiye yedi bölge,
Zorbalar her yerde karanlýk gölge…
Güneydoðu derler bizim bölüme,
Umuttur bereketli topraklar,
Bel baðlamýþ çileli halkým,
Nice peygambere,
Yüzlerce âlime...
Bazen de safça kanmýþ,
Aç gözlü sahtekârlara,
Eli kanlý birçok zalime…

Ýlim Adýyaman,
Ýnsanlýðýn tarihin beþiði…
Nice komutanlar krallar,
Aþýndýrmýþlar bizim eþiði…
Direnmiþ iþçi çiftçi esnaf,
Zalimlerde yok insaf,
Topraklar kan revan,
Yollar toz duman…
Akmýþ kanlar düþmüþ canlar,
Fetva ferman olmamýþ derman…

Ýlçem Kâhta mahallem cami,
Ev tek katlý toprak dam…
Yýl 1952 ilk günün ilk saatleri,
Babamda endiþe keder gam…
Annem bana gebe,
Vakit tamam gelsin ebe…
Bakýr leðende son sancý,
Ýþte ben geldim hancý…
Ocaða konmuþ kazan
“Mahmut” diye kulaðýma okunmuþ ezan…

Eklendi birbirine yýllar,
Geldi okul çaðý sývandý kollar…
Kâhta’da tek okul Kubilay,
Ýkinci dil öðrenmek bir olay…
Ortaokul Kâhta Adýyaman Kâhta,
Besni öðretmen okulu sýnavý,
Öðretmenlik yazýldý bahta…
Üçüncü yýlým bitmeden daha,
Heyecan sardý gençliði,
1968 kuþaðý kalktý þaha…

Küçük olsa da yaþým,
Dik tuttum baþým,
Onlarla kalktým ayaða,
Koþtum daha güzel bir sabaha…
Kolay mý halksýz halký kurtarmak?
Baþladý “Halk Üniversitesi” dönemi,
Besni Kâhta Adýyaman Diyarbakýr Mamak,
Daha birçok yerde gece gündüz okumak…
Kýrýldým eðilmedim direndim hakkýyla…
Aldým diplomamý alnýmýn akýyla…

1979 yýlýnda baþladý ömrün yeni dönemi,
Oldum kýr çiçeklerinin öðretmeni…
Sel oldu alnýmýn teri,
Öðrencim görsün diye iyi günleri…
1983 yýlýnda sattý beni,
Hain kalleþ çýkarcý keklik,
Deðersizin deðeri etmez metelik…
12 Eylülde zorbalýk evrenin tiki,
Afyon’da Þubat ayýnda,
Madalya olarak geldi 1402…

1983 – 1991 arasý,
Ýlk yýl iliklerimde duydum yokluðu,
Arap kýsraðý olmuþtu ekmek parasý…
Bakkal dükkâný küçük ticaret,
1991’de ancak tecelli etti adalet,
“Git” dediler “görevine devam et”…
Hýrsla baþladým býraktýðým yerden,
Halk Eðitim Müdürlüðü verildi önce,
Geldi Milli Eðitim Müdürlüðü görevi,
Eðitime sevdam görülünce…

Mesleðimin güzel yaný,
En önde tutmaktýr insaný…
Siyaset ve çýkar kemirdi “kutsalý”,
Yüreðim kaldýramadý bu rezil hali…
Emekli olmaya verdim kararý,
Bugün þiir baldýr ben arý,
Sevinirim insanlara olursa yararý…
Ýnsan kalmak,
Onurluca yaþamak,
Bu gönlün tek ýsrarý…

Sosyal Medyada Paylaşın: