insan insanoðlu meçhul, çok kangrenlere vesil neye el attýysa, beterin beterine hodri meydan dercesine, tuþ etmek onun iþi önüne ne çýkarsa, hatta kendi neslini bile, doðayý karýþlýya karýþlýya eþeliyerek, tüm uydurduklarý dahi el pençe divan, mahvetmenin önünde diz çökmüþ iki elleri de açýk sanki yetmemiþ gibi þimdiye kadarlar domuzdan kýl koparma pahasýna...
insan insanoðlu acaip garipliði tez geçerek kondurmuyor toz üzerine, hep bana hep bana parolasý yürü sevgili kulum der misali ha duydun duydun yoksa vay haline zulümlerden zulüm seç beðen al boy boy ertesinin arifesinde...
insan insanoðlu zavallý, dört yol geç haný bilmez mi ki bilse ne gezer, tutturmuþ bir yol gidiyor kasketi baþýnda sanki onu kurtaracak unutulmuþluðun koylarýnda neylersin teselli iþte, kefeni de içinde daha çok önceden siyah siyah dobra dobra yüzüne vururcasýna ah birde farkýna varsa...
(Berlin,07.12.2017)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.