uzaktan parmak uçlarýna dokundum sonra saçlarýna ve avuç içlerine gülen gözlerine baktým dudaklarýna sonra ahý tutmuþ bir çocuðun günahýný gidiþinde aradým
karanlýk bir odanýn bir köþesine kývrýldým acýlarýmý kusar gibi yokluðuna sarýldým içimde þiddetli bir yalnýzlýk cesedini çiðner gibi ölümün nöbetini tutuyordu
unutulmuþ yok edilmiþ vazgeçilmiþim ama vazgeçemedim senden mevsimlerim baharsýz kaldý bense sensiz
bu þehirden bu kör olasý yerden kaçýp sana gelmek istiyorum adýmlarým topraða gömülü sanki tenimde bir mahkum voltada ve öfkeyi çiðneyerek yutkunuyorum
aldýðým her nefes kurduðum her cümle içtiðim su içimdeki sýzý yüzümdeki üþüme çattýðým kaþ yanaðýma düþen yaþ yokluðundu bende yokluðun bendeki sýzýmdý
ibrahim dalkýlýç
06/01/2017 22:15 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.