SEVEN GÖNÜL İLE (216)

SEVEN GÖNÜL ÝLE (216)

Ey sevdiðim benden neden kaçansýn.
Çokça sevdiðimi bilmez misin sen.
Sen ki, etrafýna neþe saçansýn.
Yürek feryadýmý duymaz mýsýn sen.

Bu büyük bir sevda yakar kor gibi.
Sevgiye ulaþmak epey zor gibi.
Dil konuþmasa da gözde var gibi.
Gizliden gizliye bakmaz mýsýn sen.

Görmek ve sesini duymak isteyen.
Yücelerden yüce duygu besleyen.
Her bir zerresiyle seni çok seven.
Bu kalbin farkýna varmaz mýsýn sen.

Sevgi ve sevdadýr en yüce duygu.
Sende bilirsin ki, aþkadýr saygý.
Sensizlikle olmak içimde kaygý.
Gönlünü gönlüme koymaz mýsýn sen.

Aldýðým en güzel doðru kararým.
Aha da bur dayým seninle varým.
Sensizlik hasretim sen ah-ü zarým.
Þiirlerde sesim görmez misin sen.

Arþa çýktý sesin Zayi Ozan’ým.
Sevdaya ayrýlýk ismi koyaným.
Kulaðým deliktir çok söz duyaným.
Seven gönül ile olmaz mýsýn sen.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 04/01/2017 Çarþamba
Yayýn : 05/01/2017 Perþembe
www.edebiyatdefteri.com/siir/1069708/

Sosyal Medyada Paylaşın: