NE ZAMAN ADINI ANSAM
Ne zaman adýný ansam,
Bir yýldýz düþer gökyüzümden,
Bir çiçek daha solar,
Gönül bahçemden.
Güneþim benden saklanýr.
Yüreðimde fýrtýna kopar,
Her yer kararýr.
O an içime bir hüzün çöker,
Yüreðim sicim gibi gözyaþý döker...
Gel gör ki,
Sorana bir þey diyemem.
Neden bu hale geldiðimi,
Hiç kimseye söyleyemem...
***
Ne zaman ortalýktan el ayak çekilse,
Kendimle baþ baþa kalýrým...
Her þeyden ve hatta,
Kendimden bile korkarým...
Kalbim sýkýþýr,
Istýrabým baþlar,
Yaðmurlarým sel olur,
Irmaklarým taþar,
Tüm bendlerim yýkýlýr,
Kýyametim kopar.
Kendi kederimde boðulurum,
Bir el tutup beni kurtarsýn isterim,
Ama uzanan hiç bir eli tutamam,
***
Ne zaman gittiðini hatýrlasam,
Baþka her þeyi unuturum.
Çünkü kalbimi ancak öyle avuturum.
Sonra bir tenhaya çekilir,
Saçlarýmý yolarým.
Varlýðýnda ölümden korkmayan ben,
Yokluðunda yaþamaktan korkarým...
Seninleyken acýlara meydan okuyan ben,
Sensizlikte þifa bulmaktan bile utanýrým.
***
Keþke, keþke þimdi kapým açýlsa,
Ardýndan bir gölge belirse,
Ve usulca bana doðru ilerlese,
Alsa bendeki caný,
Tutup sana getirse.
Yokluðundaki yokluðumu bitirse...
Ah sevgili ah,
Ýnan hiçbir yürek dayanmazdý,
Sensizlikteki halimi görse...
Ýnan ölüm bile acýrdý,
Sensizlikteki beni bilse...
Celal BAHAR - (sevimsizadam)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.