Kayboluyordum Bu Sokaklarda

sen uzaktan bakýyordun gözlerime
ben bir þehir karanlýðýnda kalýyordum
yüzümde okyanuslar çýlgýna dönüyordu
kalbim canýma okuyordu tüm acýlarýný
ve bir ölüm geziniyordu içimde
ve gözlerim firari bir sevdanýn peþinde
sensizliðin melodisine eþlik ediyordu

ben hep seni düþünüyordum aslýnda
hep sana gelirken kayboluyordum bu sokaklarda
karanlýk bir þehrin sevdasýnda
öksüz kalýyordum bir baþýma
öksüz kalýyordum
öksüzlük nedir
öksüzlük
yalnýzlýk kadar zor
üþümek kadar acý
ve bir baþýna bir hayali düþünmek kadar
hiç gerçekleþmeyecek bir hayali

sonra aklýma düþüyorsun
aklýmdan kalbime
kalbim ele veriyor sonra beni
bazý adamlar bazý kadýnlara aittir biliyorum
bazý kadýnlarda bazý adamlara
ben kime aitim bilmiyordum

adýmlarým bile korkak artýk
kollarým
elim
dudaðým
ve yüreðim
avuçlarýmýn içinde günahlarýmý sýkýyorum
dilimin ucunda duruyorsun
bir þiire dokunur gibi
bir býçaðýn üstünde duruyor sanki yüreðim
ve yüreðime býçak saplanýr gibi seviyorum seni

yokluðun yine göðsümün üstünde duruyor
güneþin doðuþunu düþlüyorum
sonra kardelenin güneþe sevdasýný
sonra sen düþüyorsun aklýma
beynimin içinde binlerce sen dolanýyorsun sonra
ve anarþist bir bulut gözlerini üstüme dikiyor
sonra sevdasýnda boðulurcasýna ýslanýyorum
bir özgürlük bu kadar güzel sevilir der gibi
yüreðimi bir giyotine yatýrýr gibi
yokluðunun acýsýný ciðerlerime çeker gibi seviyorum seni

ben hep seni düþünüyordum aslýnda
hep sana gelirken kayboluyordum bu sokaklarda


ibrahim dalkýlýç

04/01/2017
22:00 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: