SUSKUN MASAL

aslýnda çok yakýndý olanlar,
tüm yaþananlar...

bilmediði bir oyundu oynadýðý.
her yeni gün yabancýlar kandýrarak,
parlak düþleriyle,
geliþi güzel duygulardan ibaret
var oluyordu,
ruh seyir haritasý.

konuþmak yahut susmak...
farketmiyordu baðlanýþ eylemi için.
niçin sürüyordu bunca þey,
herþey aleni biçimde ortadayken
neden sorgulanmýyordu günahlar
ve niye dua edilmezdi güzelliklere?

artýk dolunaya batmýþ gecelere gizlenmiyordu hüzünler.

pazarlar geçiyor,
susmuyordu agaçkakan kuþlarýnýn çýðlýklarý
kulaklarda
varoluþ masallarý vardý göklere anlatýlacak.
lakin kuþlarken çalan yýldýzlarý
yetiþemezdik ardlarýndan.
takýlardý gagasý
bir köþeye
korkar gidemezdiler,
yýldýzlarýn gölgesi düþerdi oyunumuza.
söküp atmaya kýyamadýðýmýz parçalarýmýz
kandýrýþ ve aldanýþ
sonrasý
hüzün ve ayrýlýmlar
açmazlar, yýkýmlarýmýz...

ve günler geçtikce
küçük,kuytu bir köþede
bir parça ben,
bir kýymýk sen
kala kala...

548
Sosyal Medyada Paylaşın: