Sessiz Göç
Hüzünlü bir bekleyiþe dalarsýn
gözlerin yakýnlýðýn deðilde uzaklarýn sessizliðini arasýn
bir an koþup gelicekmiþ gibi beklersin
içindeki ses anlatmaya baþlar yaþadýklarýný
sevmek dersin yasak sana hükmünü giymiþ
kara mahkum gibi bir izaat bir çerçevedeki bulanýk resim gibi yasak sana
anlatmak dersin hiç konuþmadýðýn bilmediðin
gürültülü yaðan yaðmurun sesine kapýlýr gidersin anlatarak
ya oyun dersin hiç bilmem ben oyun oynamayý
çocukluðumda bildiðim bir Saklambaç
korktuðum zamanlarda hala saklanýrým
kendimi saklarým gördüðüm karanlýk rüyalarýmda
Aþk dersin yaþadýðýný sandýðýn ama hiç yaþayamadýðým
onca yýllarýmý heba ettiðim kör olduðum
bir varlýðýn peþinde koþarken düþüp kafamý yardýðým
kanlarla reng aldýðým aþk.
sessiz göçebeler gibi her günün gecesinde
rüzgarlarýn uçuþan seslerinle feryat ederken
ben sana aðlarken sen yokmuþsunda çoktan ellerini yüzünü çekmiþsin,de
ben görmez olmuþum
Ya Unutmak dersin iþte en zor olaný
unuturdumda içtiðim çayýmda seni yudumladýðýmý düþlemesem
unuturdumda her zil çaldýðýnda geliceksin diye beklemesem
unuturdumda sana bu kadar alýþmýþ olmasam
unutmak kolayda alýþkanlýktan vaz geçmek zor sen böyle içimdeki
her bir zerreme imzaný atmasaydýn
ben çoktan ölümü bekler oldum
Ölüm dersen sensiz ölüceksem varsýn öleyim
ben böylede hergün ölü gibi yaþýyorum
beynim kazýnmýþ bir soluk ifaden sesin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.