Çocukluðum önce beyaz bir evde geçti
boyandý sonra duvarlarý
yeþile,maviye,bordoya
sýrasýyla deðiþti rengimiz
o sýrada büyüdüm bu evde
karþýlýklý evlerden oluþuyordu sokak
önümüzden elektrik telleri geçer
beþ eve bir sokak lambasý düþerdi
bir arabanýn geçeceði kadar geniþ
her gece saklanacak kadar tenhaydý bizim sokak
bizim ev beþ kattý çatýsý dahil
son katý boþtu ve karanlýk
yýlanlar gece uðrar,gölgeler gece çýkardý
tavan arasýnda tozlu resimler
bir adam ve bir kadýn omuz omuza duruyor
anneme çok benziyordu kadýn
elime alsam yýkýlacak gibiydi çerçeve
dokunmaya korktum
ben ve hasta yataðým kadar geniþ
sýðmadý elime
bu evde büyüdüm
ayaklarý olmadý hiçbir zaman evimizin
önceleri kýzmýþtým hep zorla kalýyor diye
onu yolundan ettiðimi düþünür
gitmek ister belki diye çýkar izlerdim
konuþmaya baþlardým,herkesten habersiz
yük olduk bunca sene
hep yeniden çizdik dokunarak ona
hep ayný þarkýlarý söyledik üzerinde
þimdi yaþlanmaya baþladý bizim ev
homurdanýyor ara sýra
üstüne yeni kat çýkacaðýmýzý mý düþünüyor büyük ihtimal
sesi de çýkmýyor 20.asýrýn son cariyeleri gibi
korkma taþ parçasý
nefes mi alýyorsun sanki
korkma sakýn
derin bir uykuya yatacaðýz seninle
önce üstünü örteceðim
ilik ilik iþlenmiþ bir süveterle
vefa borcu bu
sonra bakacaðým gözlerine
toz bulut olacak her yer
seninle yeniden uyanacaðýz.
’Aralýkson
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Therese Levasseur Salıncak 8:2=0 Burası İzmir bayım Vurun sazı tellerinden Sabahın körü Sıcak rahle Ruhsuz adam. Trım trak Minik akordiyon