BENDE BİLMİYORUM

Aralýðýn Otuz biri.
Varlýðý hiçbir þey ifade etmezken,
Bu olmayanlarý ne kadar çok anlam ifade ediyor insanýn.
Buzlu yaðmurlarýn altýnda ,
Bulanýk denizlerin içinde kapkaranlýk umutlar.

Düþünüyorum ,
Karanlýk bir þehrin içinde ,
Kýþ ayazýndan arta kalan,
Kuru çatlak ellerde tutulan bir gece feneri gibi umut.
Yanasýya sýkýyorum tüm kýzgýnlýðýmý avucumun içinde.
Bu gece feneri kan revan patlasýn ,paramparça olsun ellerimde.
O kadar hasretim ki sýcak yazlara,
Vuslat cam kýrýðý olsa,
Buðulu ,isli ve beyaz bir duble meyhane rakýsý gibi içeceðim,
Gülüþleri ,tertemiz gençliðimi ,seni..
Ýçimdeki bu bozgun,
Sessiz sinema meydan savaþlarý beynimde, benliðimde.
Kimse bilmiyor,
Sen de bilmiyorsun.
Belki ben de bilmiyorum ,bende bilmiyorum.

Tanrý yoktur diye dua ediyorum.
Bu kadar acý ,kan ve hüzün sahipsiz olmalý.
Yoksa hangi evrenin sahibi taþýyabilir omuzlarýnda,
Her damlasý bir tanrý boðan küfelerce tuzlu,çaresiz gözyaþýný
Sorularým ,soru iþaretlerim tükendi.
Bunu kimse bilmiyor,
Sen de bilmiyorsun.
Belki ben de bilmiyorum ,bende bilmiyorum.

Herþeye raðmen nasýl bu kadar güzel olabiliyorsa hayat,
Gündoðumunun yaralý senfonisi topraðý nükleer çiçeklerin yapraklarýnda
Gýcýr gýcýr bir plak þarap içiyor ruh-i kulaklarýmda .
Dili boyayan masmavi bir çocuk þekeriyse gururum ,
Kader çizgimi doðrayasýya kesen bir keman yayýysa kýzgýnlýðým,
Lanet olasý bir kederse yalýn ayak bir dilenci gibi avucuma býrakýlan,
Dudaklarýnýn kenarýnda ruju kurumuþ ,
Alacalý týrnaklarýyla yüzümü parçalayan bir orospuysa Ýstanbul,
Bu kadar kýrýlgansam ve ne kadar yalnýzsam ,
Bunu kimse bilmiyor.
Sen de bilmiyorsun,
Belki ben de bilmiyorum ,bende bilmiyorum..


Demir Ferhat Bilal / 31.12.2016




Sosyal Medyada Paylaşın: