Beklenen Umut

öyle bir fýrtýnaydý ki gözlerin
gözlerinde fýrtýnaya tutunuyordu yüreðim
umudu oluyordun
karda üþüyen ellerimden tutuyordun
sonra kýrýlgan bir yaþamýn içinde kayboluyordu gözlerin
yitik bir sevdaya aðlýyordu kuþlar
ve üþüyen bedenine sýký sýký sarýlýyordum

uzun uzun arkandan bakýyordum
ne kadar soðuk bu kent
ne kadar sessiz
ve ne kadar ölü uykularýnda

hep bir yaþam büyütüyordum
hep bir sevda
sonra dilime takýlýyordu adýn
gözlerin ve dudaklarýn
dilim yasaklanýyordu
eski bir yaradan kanýyorduk ikimizde
kirpikleri ýslak bir söðüt dalýndan düþerken
yitirilen bu yüreðim
bir sevdaya aðýt yakýyordu yasaklý dilimin ucunda
dökülen mürekkebin ahýný tutuyordu yüreðim

yoksul bir kentte
ama senden yoksun bir kentte
bir þiir doðuyordu
ana rahmi deþilmiþ bir gökyüzü
karanlýk bir geceye
hüzün döküyordu sanki

ama yaþamak istediðim sendin
göðsüne baþýmý yaslayýp
göðün mavisini izlemek istediðim de
ve gözlerine her baktýðýmda
gördüðüm þiir de
özlenen güneþ
beklenen umut
su, ateþ ve toprak da
saçlarýný okþamak istediðim çocuk da
tanrýnýn yüreðime bahþettiði de sendin


ibrahim dalkýlýç

29/12/2016
21:30 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: