sen ağlama...

aldýðým her nefes bir azap þimdilerde
tutunabildiðim her dal kadar çýplak ve mevsimsizim…


pýnarlarým kurudu aðlayamýyorum
ve sen kýyamadýðým sen de aðlama artýk zaten
düþürme yýldýzlarýný gece yüklü gözlerinden


düðüm düðüm olsa da dilindeki bulutlar
þiir ol saðanaklarýnda dökül mevsimsizliðime hece hece


kalemden aðýr gelse de adým dudaklarýnda
sen yine de þehrim semalarýnda süzül perim ve þarký ol kanatlarýnda


býrak her sabah konsun yine kuþlar pencerene
býrak deðsin yine güneþ tenine gece sinen tül perdene
ve sen bir yudum çay niyetine bin yudum þiir demle
içelim dize dize, içelim bize


unutma ki
sen güneþ yansýmasýsýn gözlerime
her ne kadar anýlar derin çizgiler býraksa da yüzünde
acýsa da dört yanýn çaresizce, aðlayamasan da sessizce
kapa gözlerini ve dokun gölgelerime ýþýðýnýn izinde


ateþ olup yansa da gece içinde
kabuslardan sýçrayarak sarýlsan da gündüze
mürekkebi donsa, nabzý atamasa da kaleminin
sen yine de sýkýca tut þiirlerini elinden üþümesin dizelerin


ölüm,
noktasýnda beyaz bir ýþýktýr
yaþamak,
senin yansýmanda güneþ,
son nefese kadar da ruhumuza eþtir
dünya dönüyor elbet
ve döndüðü sürece de dönmek var, ölmek yok…








ilhanaþýcýaralýkikibinonaltý

Sosyal Medyada Paylaşın: