Ellerinden Üşüyorum...

Kar içindeyim
Üstüm baþým toz duman boran
Üþüyorum
Ellerin yok.
Ellerinden yaðýyor kar biliyorum
Biliyorum, ellerim ellerinde ýsýnýrdý.
Þimdi ellerin kar bulutu.
Kar içindeyim.
Üþüyorum.
Ellerinden tanýyorum üþümeleri…

Yanlýzlýk
Eski bir düþ ün otaðý
Ruhumun baþkenti iþgal altýnda.
Zamansýz düþüyor yaðmur ve kar
Birbirlerini eriterek…
Yoksunum, yoksun yani.
Baþýmda duran mahçup
Alýnyazýma inat yoksun.
Kurþunlar var sen yoksun…

Ellerinden bilirdim.
Geceye düþen suretimin beyazlýðýný.
Ki ellerindi aklaþtýran yüzümü.
Þimdi hüzün dolu göz daðarcýklarýmda.
Ardýnda; þehre yaðan kar arasýnda
Yine
Ellerindir, kurumuþ göz yaþlarýmýn barýnaðý…
Kar yaðýyor ellerinden
Ben üþüyorum
Uyku yanlýzlýklara bürünürken bizsiz,
Ellerinin barýnaðýndayým…

Burdayým iþte
Yanlýzlýðýnýn olduðu yerde.
Yüzüm ayný yüz.
Ya gözlerin Sevgili
Nokta ile kalem mesafesin de mi bana?
Ya ellein sevgili?
Isýtan ellerin,
Kýþ büyütüyor avuçlarýnda.
Ah Sevgili
Figüranlar var þimdi sahnelerde,
Film bitti
Kahramanlar kayýp perdeler arasýnda
Masal tükendi ya
Saçlarýn hala gögsümde…

Mehmed asým erdoðmuþ
Sosyal Medyada Paylaşın: