Tükenir... Sessiz bir aðaç gibidir Ne kadar kök salsa da hüznü derindir Her dalda bir ümit, bir heves, bir arzu dile gelmektedir Topraðýn altýnda bir muþtu var kim bilmektedir, Veli yegane sahiptir Bilmeden düþünemem, içgüdülerime güvenemem, zan ile kimseyi sevemem Beþeri asabiyetlerden arýnmadýkça aþk ve sevdasýnýn haþyetini yüreðimde hissedemem Aklýn yaþý otuz üç, ruhun yaþý kýrktýr lakin okuyup anlamadan, halde yaþamadan kalbimi nazargah eyleyemem
Gel... Çok görme Ne yapýyor bu adam deme Kalbi hassasiyetini ne olur esirgeme Ruhunun yüceliðini gizleme, hamiyet sahibisin öteleme Sessiz ve sakin bir vaziyette geçip gidiyorum, düþüncelerimi derliyorum garipseme Þayet sen yazmak istemiyorsan, sýr olarak kalmasýný diliyorsan tercihindir lakin kýrýp dökme Ben zararsýz bir insaným, en çok kendine eziyet eden caným, her kim ne söylemiþ ve yazmýþsa saygý duyarým, gücenme
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.