Kim çaldý kelime hazinemi kim?
Yüzünü buruþturur yüzüne baksam
Akþam kadar karanlýk iki cümle arasýnda bir soluk
Yýldýzlar diþ gösterir kaybolur unutur gözlerim
Aðustusun ay aydýnlýk çocukluðunu
Tulumdan basýlan serin sularýn özlemini
Karakýþ bastýrdý. Martýlarý aðlatan akþam sabah çaylarýnýn
Deniz kýyýsýnda, evlerin balkonunda gelmez oldu komþu sesleri
Kapandýkça kapandý hayat kendi içine!
Þehrin ýþýklarý cýlýz istemsiz tik gibi
Gökyüzünü kara cüpbeli bulutlar sarmýþ
Saksýlarda çiçekler kimliksiz kuru bir dal
Karkapýda akça pakça tombalak
Kim kulak asar ki; bu vurdum duymazlýða
Bu aðýt senin benim memleketim
Aðustosta kar þerbeti içen izmirlim, egelim, ödemiþlim;
Duydumki, hainleri davul zurnayla karþýlar olmuþsunuz
Kuþ sütü sunmuþsunuz köylü topraðýn milletin efendisi diyeni
Unutur gibi olmuþsunuz ne oldu size soruyorum
Of her seferinde þaþýyor aklým almýyor
Bu gün uzak duracaðým diyorum duramýyorum
Unutmak istiyuorum bir zerre olsun memleket iþlerini
Rüyama iþliyor unutamýyorum
Gözümde koruk oldu özlemin özlemi
Yasaksýz gün ýþýðý, geceler
Sere serpe yýldýz tarlasý
Unutsam bir yaz akþamýnda ölümün o kan kýzýl rengini
Çocuklarýn ellerine tutuþtursanýz o korkusuz maviyi
Donmasa su gözlerinde yaðmurlar
Bütün oyunlarý savaþ zannederek büyümeselerdi
Sanki; ne olurdu?
Belliki bu kýþ çetin geçecek
Astarý yüzünden pahalý bütün sözlerin
Her söz sözde kalýyor paltosunu evde unutmuþ kipritçi kýz hikayesinde
Orta oyunu bir þaddiyesinde ülke yetim býrakýlmýþ
Çifte okunmasý unutulan ilkelerde, çifte çile çekmiþ þedde, cifle parlatýlmýþ olsun!!
Ve þikayet kendine deyip içine atar memleket
Aþaðý tükürsern sakal, yukarý tükürsen býyýk!
Haydi kendine emanet ol þiir
Bazen insan hiç birþey olasý geliyor
Yerde yer, gökte gök
Gecelerden bir gece bitecek elbet bu karanlýk gelecek...
Nurten Ak Aygen
25/12/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.