Her taraf ateþ çemberi, topraða düþerken canlar; Karardýkça kara yazgý, kulun sövmeye þevki yok. Daha dünyayý bilmeden kýrýlýr taze fidanlar; Kalem suskun, vicdan üzgün, dilin övmeye þevki yok.
Ömür iki nefes kadar, ölümlerse can yakýyor; Adaletsiz bir dünyaya hangi göz þevkle bakýyor; Düþtükçe takvim yapraðý zaman su gibi akýyor; Ruhlar üzgün, beden yorgun, elin ivmeye þevki yok.
Coþari’nin düþmanýdýr mazluma zulüm edenler, Milletin baðrýnda yatar ölüme cesur gidenler, Çoluk çocuk kan aðlarken, parçalanýrken bedenler; Bu kahrolasý dünyayý gönlün sevmeye þevki yok.
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.