SUSTUM

tuz basýp yaralarýma!
sustum...
içinde volkanlar taþýyan bir derviþ gibi
yaslanýp yalnýzlýðýn duvarýna
gül döküp kalabalýklara
kimsesiz geziyorum gönül ülkemi her gece
kimse bilmiyosustum!
sustu benimle gök, sustu dað, sustu toprak
acýlar konuþuyor þimdi yalnýz
yaralý gönlümün sýzýlarý konuþuyor
tutup öldürüyorum içimdeki sevdalarý bir bir
atýyorum uçurumlardan
kimse görmüyor...
sustum!
saçlarýný kokluyorum rüzgarlarýn
dudaklarýndan öpüyorum hayatý
içimde incecik bir sevgi ürperiyor
sarý hüzünler dökülüyor gönül bahçeme
gelmiyor beklediðim bahar
yaralar merhem tutmuyor
gözyaþý olup dökülüyorum kaldýrýmlara
mendil silmiyor
yaðmur dinmiyor
sevdiðim bilmiyor...
Sustum!
sustu benimle sarý sabýr, sustu hasret, sustu zaman
sustum
yalnýz gözlerimle dokunuyorum hayata
kimse duymuyor...
sustum!
Ýçimdeki dalgalar kabardýkça volkanlar gibi
sustum
sustu dudaklarým, sustu gözyaþlarým
sustu gözlerimdeki þiir
gönlümdeki nehir
bulutlar haykýrdý isyanýmý
þimþekler haykýrdý
sadece ben duydum
sadece ben
sustum!
ey beþiðini sallayýp boðduðum hayat
kucaðýmda büyütüp öldürdüðüm sevgi
yaralar merhem tutmuyor
geceler avutmuyor
ben sustum
acýlarým konuþuyor yalnýz...

Ben sustum!
susmuyor yüreðimi kavuran kasýrga
pencereme vuran yaðmur damlalarý
susmuyor her gece dýþarda inleyen rüzgar
gelmiyor bahar
kuþlar sevinmiyor
yýldýzlar küs
ay üzgün
güneþ doðmuyor
acýlar dinmiyor
içimde binlerce þiir kanýyor her gece
kimse bilmiyor...

sustum!
sustu benimle sarý sabýr, sustu hasret,
sustu hayat
sustu zaman
acýlar konuþuyor yalnýz
acýlarým konuþuyor
kimse duymuyor...
duymuyor...
duymuyor...
duymu...
duy...
du..
Sustum!
Sosyal Medyada Paylaşın: