GÖZLERİMDEN ÖPSÜN BASTIĞIN TOPRAK

Baþka bir hayal de düþleyip seni
Bitmez bir arzuyla hep yanmak vardý.
Kor dudaklarýna verip hisseni
En güzel mehtaba uyanmak vardý.
Saçýnýn rengine boyanmak vardý.

Kalbini okþar mý, mazinin eli.
Yüzüne vurur mu ,hasretin yeli.
Gözünden aktýkça; hicranin seli.
Dudaðýn büzülüp titrer mi sesin,
Sinen de soður mu,ateþ nefesin.

Þahittir yokluðun dinmez acýma.
Aþkýn kan damýtýr kirpik ucuma.
Hasretin o saat geçip hücuma;
Tarumar ederken tüm düþlerimi,
Ben sen de unuttum, gülüþlerimi.

Özlermiþ kalanlar yitmiþcesine.
Beklermiþ yollar da bitmiþcesine.
Sanki cehenneme itmiþcesine!
Yokluðun nârýnda öyle kavruldum.
Ben senin yüzünden, böyle savruldum.

Sen ki sevda çaðým ;sen ki bucaðým.
Sen ki tüten bacam; yanan ocaðým.
Sana sarýldýkça söndü kucaðým.
Öyle bir gittin ki vuslata inat.
Hep seninle gitmiþ. sanki kâinat

Uðruna harcanmak kadermiþ meðer.
Bu sevda yüküyle hedermiþ meðer.
Mutlu edecekse ölümüm eðer!
Gözlerimden öpsün bastýðýn toprak
Kabrime gülleri ser yaprak yaprak

Fevzi Öztürk
24/12/2016

Sosyal Medyada Paylaşın: