/ Fakat gülüm biz neye meyletsek
elimiz koynumuzda
yüreðimiz iki dudaðýn arasýnda incelip
kala kalýyor.../
Bazen
aklýmýn ipleri kopuyor
üþüyor çocuk yataðýnda
kafasýný demire sýkýþtýrýp duruyor mevsim
elleri ceplerinde bugünde Tanrýnýn.
Kuþ girmiþ rüyasýna
basýyor çýðlýðý Aysel
Git baþýmdan da diyemiyorum
baþým gözüm üstüne düþmüþ....
Burkuluyor
iklimlerin,insanlarýn ve göðün içi
sesimde devriye atýyor katliam gibi çok þey
tutuþmuþ yanýyor içim Madýmak
vurulmuþ yatýyor dýþým Baþbaðlar...
Mevsimini þaþýrmýþ
Uçuyor boyuna böyle kuþlar
Biz
Ýn/adýna kýrýyoruz kuþun kanadýna...
Öte köye sis inmiþ
Ýn cin top oynuyor göðsümde
uzat yüzün sürün gövdeme
kapat kapýyý
çek yorganý
Yastýk altýna yaralar saklayýp ýsýtalým
tekinsiz aðrýlarýmýzý
Bozdurup bozdurup harçlýk ederiz üþüdükçe sevdayý...
Bütün bir sevilmemiþliðimle aþýndýrýyorum ben kapýný.
" Ne gelir elimizden insan olmaktan baþka"
der þair
Sahi ne gelir
Yýkansa ellerim hafifce büyük bir leðenin orta yerinde
Geçer mi
ah henüz býrakýlmýþ bir çift elin sýzýsý.
Oturdum bunu düþündüm günlerce
Sizin orta yeriniz
Hiç
öylece birdenbire parçalandý mý acaba
da
diyemedim
kimselere...
Derken
çoðaldý aðzýmda kelimeler
mor gemileri
birer birer
demir aldý zamansýzlýðýmýn.
Kýzýlca kýyamet koptu iç/erimde
Ufaldým cebime girdim
pencere önünde eskiyordu kadýnlar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.