Evvel Zaman İçinde

Evvel zaman içinde, zaman havan içinde,
Zamaný öðütmüþler,tarih duman içinde,
Masallarda aç yokmuþ;herkesin karný tokmuþ.
Lafla karýnlar doymuþ; dipsiz ambar içinde.

Bir varmýþ, bir yokmuþla,
Hayallerle, düþlerle,
Biraz renklensin diye, masal böyle baþlarmýþ…
Deve tellal olur da ,pire berber olmaz mý ?
Lafla týraþ edermiþ, sinekler kaysýn diye.

Ninemin beþiðini sallamadým desem de,
Kimse bana inanmaz, duyanlar çok kýzardý.
Kabrini kollamaya mezarlýða gittim de,
Namý , þaný yanýnda taþlarý da kayýptý.
Belli ki bir yoksulla, onu da paylaþmýþtý.
Masallar baþka, baþka;
Gerçekler çok baþkaydý !
Yerine servi dikip, rüzgarlara adadým…

O günün sonrasýnda,
Olur olmaz her yerde,
Gökten düþen üç elmadan birini;
Ve masallarýn mutlu bitiþini sorguladým.
Masalcýnýn tek baþýna ,
Bir elmayý alýþýný da…
Diðer iki elmayý
Size, bize
Koca ülkeye
Bölüþtüremedim!
“ O’nun hissesine bir elma düþer mi ?” dedim.
“Aldýrma, alt tarafý masal ” deyip,
Üst tarafýný geçiþtirdiler.

Çocuklukta o masallarla uyudum !
Koskoca adamlardan,
Þimdi yeni masallar dinliyorum.
Ninemin servilerinden uzun…
Rüzgarda beþik gibi sallanýyorlar…

Halit Özdüzen
Sosyal Medyada Paylaşın: