Sen git demekte haklýsýn ama, Ayaklar tutmayýnca; Gidemiyor iþte insan, Anýlar taptaze dururken hafýza da, Ne kadar istese de, Silemiyor iþte insan. *** Sen unut demekte haklýsýn ama, Akýldan çýkmayaný, Unutamýyor iþte insan, Açýlan yaralar kabuk baðlasa da, Hiç yara almamýþ gibi, Olamýyor iþte insan. *** Sen zulmünde belki haklýsýn ama, Yüreði yetmeyince, Bitiremiyor iþte insan. Ecelin kapýda beklediðini bilse de, Uzaklarda yalnýz ölmeyi, Göze alamýyor iþte insan. *** Çaresizlik baðlamýþken elini kolunu, Son sözler söylenip, Herkes seçmiþken yolunu, Saðýr sultan bile, Duymuþken bu aþkýn sonunu, Kolay deðil kabul edemiyor iþte insan. *** Ondan gelen zulüm de olsa, Baþýnýn gözünün üstünde sayýyor. Ha bu gün ha yarýn diyerek, Hasretine yenisini ekliyor. Eþ dost gelmez dese de, Beklemekten vazgeçemiyor iþte insan.
Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
celal bahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.